เมื่อร้อยกว่าปีก่อน ขุนอินทร์ หรือขุนไทย จากบ้านน้ำก่ำ อำเภอธาตุพนม ได้พาพักพวกมาทำไร่ทำนาอยู่ที่บริเวณบ้านสองคอนปัจจุบันที่มาของชื่อบ้านสองคอน ก็เพราะว่า ในลำน้ำโขงตรงบริเวณบ้านสองคอนนั้นมีแก่งหรือโขดหินกลางแม่น้ำ และในแก่งนั้นมีร่องน้ำลึก ซึ่งเรือผ่านได้สองร่องและตามภาท้องถิ่นเรียกร่องน้ำนี้ว่า “คอน” เนื่องจากมีสองร่องจึงเรียกว่า “สองคอน” จึงได้ตั้งหมู่บ้านว่าสองคอนเมื่อตั้งหมู่บ้านได้ไม่นานพวกที่มาตั้งหลักแหล่งเริ่มระส่ำระสายเพราะเป็นไข้ไม่สบาย ต่างก็พูดกันว่าคงเป็นเพราะผีดุหรือเจ้าที่ไม่พอใจ แม้ว่าจะได้เซ่นไหว้เจ้าที่เจ้าทางก็ไม่ทำให้สถานการณ์ดีขึ้นเลย ขณะกำลังหมดหวังและคิดจะอพยพหนีอยู่นั้นบังเอิญได้ยินข่าวว่ามีมิชชันนารีฝรั่ง ซึ่งไม่กลัวผีมีแต่ผีกลัว จึงได้ปรึกษาหารือกัน และในที่สุดได้ส่งคนไปเชิญคุณพ่อที่วัดนักบุญยอแซฟ คำเกิ้ม ที่เมืองนครพนม ซึ่งอยู่ห่างไปทางเหนือประมาณ 70 กิโลเมตรตามประวัติศาสตร์พระศาสนจักรในภาคอิสาน คนที่ไปสอนคำสอนและเผยแพร่ศาสนาที่บ้านสองคอนคือ คุณพ่อซาเวียร์ เกดก มาถึงสองคอนเมื่อปี ค.ศ.1887 ( พ.ศ.2430 ) เมื่อไม่มีผีอีกต่อไปสองคอน จึงเป็นที่หลบภัยของพวกที่ถูกขับไล่ออกจากหมู่บ้านที่ชาวบ้านเรียกว่า “ผีปอบ” และพวกทาส ที่คุณพ่อไถ่มาทำให้สองคอนขยายตัวขึ้น ตามรายงานประจำปีของ พระสังฆราชยอแซฟ มารีย์กืออ๊าส พระสังฆราชองค์แรกของมิสซังลาว เนื่องในโอกาสฉลอง 25 ปี ของพระศาสนจักรในภาคอิสานปี ค.ศ.1907 (พ.ศ. 2450) สองคอนมีคริสตชนอยู่ราว 188 คน คุณพ่อได้ตั้งชื่อวัดนี้ว่า “ วัดแม่พระไถ่ทาส”ประมาณปี ค.ศ. 1917 (พ.ศ.2460) คุณพ่อมาชีอา มาอภิบาลกลุ่มชนบ้านสองคอน สืบต่อจากคุณพ่อ เกโก ได้สร้างวัดหลังที่ 2 แทนที่วัดหลังแรกที่ ชำรุดวัดหลังที่2มีรูปทรงคล้ายห้องแถวกว้าง ประมาณ 8 เมตร ยาว 30 เมตร พื้นไม้ยกสูงชั้นล่างใช้เป็นคอกวัว ฝาทำด้วยไผ่สาน ฉาบปูน ต่อมาคุณพ่อมาชีอาคุณพ่อที่มาอภิบาลสัตบุรุษสืบต่อมาตามลำดับ คือ คุณพ่อกุลิเย, คุณพ่อการ์เชียง, คุณพ่อชู, คุณพ่ออัลแทล์ม แอกกอฟฟอง, คุณพ่อโยแอร์และคุณพ่อเปาโล ฟีเกต์ในสมัย คุณพ่อเปาโล ฟีเกต์ ได้เกิดกรณีพิพาทระหว่างประเทศไทยกับอินจีน ของฝรั่งเศส คุณพ่อฟีเกต์ ซึ่งเป็นชาวฝรั่งเศสถูกบังคับให้เดินทางออกนอก
ประเทศไทยพระศาสนจักรคาทอลิคโดยเฉพาะที่บ้านสองคอน ถูกต่อต้านเบียดเบียนเพื่อล้มล้างอย่างรุนแรงถึงกัลคริสตชน 7 ท่าน ได้ยอมพลีชีพเพื่อยืนยันความเชื่อของตน เมื่อวันที่ 16 และวันที่ 26 ธันวาคม ค.ศ.1940 (พ.ศ.2483)และวัดหลังที่ 2 นี้ได้ถูกบังคับรื้อทำลายด้วยช่วงเวลานั้นตริสตชนสองคอนไม่มีทั้งสองวัด และไม่มีพระสงฆ์อยู่อภิบาลเป็นเวลาเกือบ 2 ปี คุณพ่อที่มาเยี่ี่ยมเยียนเ็ป็นองค์แรกคือ คุณพ่ออัลแบร์ ดง จากอุบลราชธานี พระสังฆราชกาเยตาโน ปาซอตตี รักษาการณ์แทนพระสังฆราชมิสซังลาว พร้อมกับคุณพ่อเปาโลศรีนวล ศรีวรกุล,คุณพ่ออันตนคำผง กายราช และคุรพ่อการ์โล กาแซตตา ได้มาเยี่ยมคริสตชนสองคอนครั้งแรกเมื่อเดือนมีนาคม ค.ศ.1943 ( พ.ศ. 2486) ได้ใช้บ้านของสามเณรเคน ว่องไว เป็นวัดชั่วคราวและได้ถวายมิสชา เป็นครั้งแรกที่นั่น และมีคุณพ่อผลัดเปลี่ยนกันมาเยี่ยมเยียนสัตบุรุษและถวายบูชามิสชาเป็นครั้งคราวคือ คุณพ่อเปาโลศรีนวล,คุณพ่อเปาโลคำจวน ศรีวรกุล และคุณพ่ออันตน คำผง จากวัดนักบุญอันนา หนองแสง ถัดมาก็มีคุณพ่อเอดัวร์ถัง นำลาภ และคุณพ่อราฟา เอลคาร โสรินทร์ เมื่อคุณพ่อ การ์โล มาทำการสอบสวนเรื่องราวการถวายชีวิตของมรณสักขีทั้ง 7 ที่สองคอนสถานที่เกิดเหตุประมาณ ค.ศ. 1943 ( พ.ศ. 2486) ได้สร้างวัดขึ้นมาชั่งคราวใต้ต้นจามจุรีนับเป็นวัดหลังที่ 4 รูปลักษณะวัดหลังนั้นคล้ายศาลาขนาดกว้าง 10 เมตร ยาว 20 เมตร หลังค่ามุงแฝก ฝาขัดแตะสูงระดับอก ต่อจากนั้นก็มีคุณพ่อคาร และคุณพ่อมนตรี มณีรัตน์ มาทำหน้าที่ดูแลตามลำดับ
วัดหลังที่ 5 สร้างในสมัยคุณพ่อวินห์ เป็นวัดค่อนข้างถาวรกว้าง 10 เมตร ยาว 27 เมตรชั้นเดียว พื้นสูงกว่าระดับพื้นดินเล็กน้อยหลังคามุงด้วยสังกะสีผนังก่ออิฐวักนี้ถูกพายุพัดพังทลายทั้งหลัง หลังจากใช้ประกอบ ศาสนกิจไม่นาน คุณพ่อวินห์ไดสร้างวัชั่วคราวขึ้นใหม่เป็นหลังที่ 6 กว้าง 7 เมตรยาว 15 เมตร หลังคามุงแฝก พื้นไม้ ฝาขัดแตะ ต่อมาคุณพ่อยอห์นบัปติสต์ยังเซน ได้สร้างวัดขึ้นชั่วคราวหลังที่ 7 ประมาณปี ค.ศ. 1960 (พ.ศ.2503)เป็นบ้านชั้นเดียวกว้าง 10 เมตร ยาว 20 เมตร หลังคามุงแฝก ฝาผนังทำด้วยไม้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น